همه سیستم ها از اجزای مختلفی تشکیل شده اند و برای بهره برداری مناسب لازم است که اجزا به بهترین شکل با هم در ارتباط باشند. در سیستم گردشگری هم بخش های مختلف دولتی و خصوصی و رشته های متنوعی مانند مردم شناسی، جامعه شناسی، محیط زیست، اقتصاد، مدیریت، جغرافیا و … با هم در ارتباط با هم هستند. همچنین ارگانهای مختلفی که در حال سرویس دهی به گردشگران میباشند مانند حمل ونقل، اقامتگاهها، تامین خوراک و نوشیدنی، بخشهای مرتبط با تامین امنیت، راهنمایان تور و … لازم است تا همبستگی و هماهنگی بالایی برای ارائه خدمات با کیفیت به گردشگران را داشته باشند.
در حقیقت هر کدام از این اجزا اگر به صورت مناسب ایفای نقش نکند در نهایت نارضایتی گردشگر و عدم اطمینان او را به همراه خواهد داشت. در نتیجه استفاده از شیوه های مدیریتی نوین و تاثیر گذار که تفکر سیستمی را در تمام بخش ها جاری کند به یک الزام تبدیل شده است. در این سیستم مدیریتی لازم است تا تهدیدات، فرصتها، نقاط ضعف و قوت شناسایی شوند تا برای بهبود مستمر در یک افق وسیعتر برنامه ریزی های لازم صورت پذیرد.
به عنوان مثال در یک گردشگری تخصصی مانند پرنده نگری اگرچه توجه زیادی به حفاظت از پرندگان صورت میگیرد اما آسیب دیدن پوشش گیاهی شاید به همان اندازه مورد توجه قرار نگیرد. حتی در مواردی برای ایجاد مکان مناسب برای اقامت ممکن است، درختان زیادی قطع شوند که خود این موضوع باعث ایجاد احساس نا امنی در پرندگان و ترک منطقه توسط آنها شود. از سوی دیگر این روند ممکن است به ازدیاد سایر آفت ها به دلیل کاهش تعداد پرندگان منجر شود که در نهایت به تخریب بیشتر پوش گیاهی منطقه و تقویت این سیکل معیوب منجر خواهد شد. به همین دلیل جنبه های مختلف محیط زیست برای دست یابی به گردشگری پایدار باید به صورت توام مورد توجه قرار بگیرد. لازم به ذکر است که الگوی گردشگری پایدار اصول مختلفی دارد که در مقاله ای جدا گانه به آنها میپردازیم.
